اطلاعات فراوانی درباره‌ی استفاده از گیاهان و ادویه ها به عنوان داروی گیاهی وجود دارد. مستندات حاکی از آن است که شکارچیان، گوشت را در برگ‌های بوته‌ها می‌پیچیدند و به طور تصادفی فهمیدند که این فرایند باعث بهتر شدن طعم گوشت می‌شود. در طی سالیان متمادی از ادویه‌ها و گیاهان برای اهداف دارویی، ازبین بردن مزه‌ی ناخوشایند، بوی بد غذا و همین طور برای تازه نگه داشتن غذا استفاده می‌شود و هنگامی که برگ‌ها، دانه ها، ریشه‌های گیاهان طعم و بوی مطلوبی داشته باشند، از آن استفاده می‌کنند و به تدریج به عنوان چاشنی به یک هنجار تبدیل می شوند. ادویه جات به عنوان کالاهایی برای مبادله و تجارت ارزشمند هستند.
تاریخچه تجارت ادویه از ۳۵۰۰ سال قبل از مسیح و از زمان مصریان باستان آغاز شد. قسمتی از ثروت بی حساب حضرت سلیمان از تجارت ادویه و هدایای ارزشمند بازرگانان ادویه به دست می آمد.
تجارت ادویه حدود ۵ هزار سال در دست اعراب بود و سپس به خاورمیانه، مدیترانه شرقی و اروپا نیز کشیده شد. مارکوپولو با سفرهای خود از مکان هایی دور دست، رازهایی را درمورد ادویه کشف کرد و در سفرنامه خود از مکان هایی که گیاهان ادویه ای در آن رشد می کردند، سخن گفت.
«کریستف کلمب» فلفل آمریکایی و وانیل را کشف کرد، سیب زمینی، ذرت، شکلات، بادام زمینی و بوقلمون را نیز به اروپا شناساند.