هل ملکه ادویه ها است و گران ترین ادویه پس از زعفران و وانیل در جهان است. در هند به هل سبز دانه ای از بهشت می گویند. هل ادویه ای مناسب برای استفاده در غذاهای شیرین است. نام عمومی هل به انگلیسی Cardamom گفته می شود که از خانواده زنجبیل Zingiberaceae می باشد و […]

این گیاه از خانواده چتریان Umbelliferae با نام علمی Coriandrum sativum L. در کتب طب سنتی با نام کزبره و جلجلان (گشنیز خشک) آمده است. در آمریکا به برگ های گشنیز Cilantro می گویند [1]. این گیاه به فارسی گشنیز و در رشت بنام هیل دانه نامیده می شود [2]. نام های عمومی آن Coriander

میخک با نام علمی Syzygium Aromaticum و نام انگلیسی Clove گیاهی از خانواده موردیان است [1]. میخک یا قرنفل یک درخت گرمسیری است و نام آن ظاهرا نتیجه شباهتی است که این غنچه به میخ ریز دارد. میخک یک ادویه با عطر و طعم بسیار تند است [2]. وجه تسمیه­ی این درخت بدین دلیل است

ریحان با نام علمی Ocimum basilicum و نام عمومی sweet basil و basil [1] و نام تجاری Basilici herba [2] از تیره نعناع Lamiaceae است [3]. به فارسی ریحان و نازبو و در کتب سنتی با نام های شاهسفرم، صعتر هندی و سلطان الریاحین آمده است. به عربی ضمیران و ریحان الملک نامیده می شود

زیره دانه‌ای معطر است که سابقه کشت آن در ایران به بعد از ورود دین مقدس اسلام برمی گردد. این گیاه در آشپزی و پزشکی بسیار کاربرد دارد. این گیاه را مانند سایر ادویه ها و چاشنی ها به غذا می زنند و از آن در پختن نان، ماست، پنیر، گوشت و کلم رنده شده

ترخون، گیاهی از خانواده کاسنی (Asteraceae Composite) با نام علمی Artemisia dracunculus L [1] و نام انگلیسی French tarragon و Tarragon یکی از گیاهان دارویی است که تقریبا در سراسر مناطق ایران کشت می گردد و به همراه سایر سبزی ها به صورت مداوم مورد استفاده قرار می گیرد. نام لاتین ترخون ریشه از کلمه

امروزه در بازارهای جهانی بیش از 101 نوع سس خردل مختلف وجود دارد. تخم خردل که مصرف آن به پنج هزار سال پیش بر می گردد، در رنگ های سیاه، سفید و قهوه ای رشد می کند. این ادویه کم کالری و مفید در سراسر دنیا به وفور مورد استفاده قرار می گیرد. دانه خردل

بادیان ستاره ای با نام علمی Illicium verum Hook.f از خانواده Magnoliaceae میوه یک درخت همیشه سبز می‌باشد. به انگلیسی  star anise و در کتب طب سنتی “بادیان ختائی”، “انیس ستاره ای” و “انیس چینی” نامیده می شود [1]. از تمام قسمت های گیاه بوی معطر و قوی استشمام می شود. دارای طعم معطر و

از ادویه خورشتی برای اغلب خورشت‌ها به جز قورمه‌سبزی استفاده می‌شود. علاوه بر مصارف خورشتی از این ادویه برای سرخ کردن گوشت، مرغ و ماهی نیز می‌توان استفاده کرد. خواص ادویه خورشتی ادویه خورشتی دارای خواص زیادی است؛ به عنوان نمونه آنتی اکسیدان موجود در این ادویه مقاومت بدن را در برابر انواع بیماری‌ها بالا

اسانس جوز هندی بسیار قوی می‌باشد، بنابراین می‌بایست توأم با میانه‌روی مصرف گردد. رایحه آن گرم، تیز، ادویه مانند و شیرین است که با گذشت زمان کاملاً ملایم می شود. همچنین طبع جوز هندی، گرم و خشک بوده و آمریکا، ژاپن، اروپا و هند بزرگترین مصرف‌کنندگان این ادویه هستند. خواص جوز هندی در طب سنتی،